Επίσης γνωρίζουμε ότι σε κάποιο σημείο μετά την Ιαπωνική εισβολή το 1937 ο νεαρός Xuewen κατέληξε στο ναό Shaolin, του Όρους Song της Επαρχίας Henan, την γενέτειρα του Βουδισμού Chan που είναι πιο γνωστός στην Δύση με το Ιαπωνικό όνομα του «Ζεν»), για να λάβει την μοναστική κούρα και να του αποδοθεί το Βουδιστικό όνομα «Xuan Kong» που μεταφράζεται περίπου ως «βαθυστόχαστη κενότητα».

Τα χρόνια που πέρασε ο Xuan Kong μέσα στα τείχη του Shaolin είναι εξίσου αδιευκρίνιστα. Εκείνες τις μέρες ο ναός, αν και επάξια διάσημος σε συγκεκριμένους κύκλους, δεν είχε καμία σχέση με το διάσημο τουριστικό αξιοθέατο που έχει γίνει στην σύγχρονη εποχή μας. Περίπου δέκα χρόνια πριν φτάσει το μεγαλύτερο μέρος του συμπλέγματος του ναού, συμπεριλαμβανομένης και της ανεκτίμητης βιβλιοθήκης του, είχε καεί υπό τις διαταγές του προδότη πολέμαρχου Shi Yousan στα πρώτα χρόνια του Κινέζικου Εμφυλίου Πολέμου. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ενώ βρισκόταν στον ναό ο Xuan Kong συγκεντρώθηκε στις σπουδές του πάνω στις διαλογιστικές πρακτικές του Chan Βουδισμού και στο Yi Jin Jing, μια εσωτερική μέθοδο QiGong που ενσωματώνει την κλασσική ιατρική, τον διαλογισμό και τις πολεμικές τέχνες.

Σύμφωνα με ότι μετέφερε ο Xuan Kong στον διάδοχο του Δρ. Jiang Feng, έφυγε από τον ναό κάποια στιγμή λίγο πριν την αρχή της «Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης» το 1966, όταν οι «Κόκκινοι Φρουροί» του Mao Zedong μάζεψαν τους λίγους εναπομείναντες μοναχούς από το ναό και τους παρέλασαν αλυσοδεμένους στους δρόμους ως παράδειγμα των ξεπερασμένων παραδόσεων που ήλπιζαν στη θέρμη τους να εξαφανίσουν από την πατρίδα τους. Εάν βάλουμε κάτω τις ημερομηνίες χονδρικά προκύπτει ότι ο Xuan Kong πέρασε περίπου 30 χρόνια ως μοναχός στο Ναό Shaolin, περίπου δηλαδή το ένα τρίτο της ζωής του.

Η δεκαετία κατά την οποία η χώρα υπέφερε από τους σπασμούς της Πολιτιστικής Επανάστασης ήταν ιδιαίτερα σκληρή για ανθρώπους όπως ο Xuan Kong. Αρχαίοι ναοί σε όλη τη χώρα γκρεμίστηκαν, βιβλία κάηκαν, λόγιοι διαφόρων βαθμίδων φυλακίστηκαν ή βασανίστηκαν και θησαυροί ανυπολόγιστης πολιτιστικής αξίας χάθηκαν. Η νεολαία της χώρας, που ενθαρρύνθηκε από τους επαναστατικούς ηγέτες, επεδίωξε να ξεριζώσει εντελώς την «φεουδαρχική κουλτούρα» που ένιωθαν ότι καταπίεζε τη χώρα για το μεγαλύτερο διάστημα της χιλιετούς ιστορίας της. Στο τέλος αρκετές χιλιάδες άνθρωποι είτε πέθαναν από την πείνα, είτε εργάστηκαν μέχρι θανάτου είτε δολοφονήθηκαν.

Ανήμπορος να φορέσει τα ρούχα του μοναχού λόγω φόβου φυλάκισης ή παρενόχλησης, ο Xuan Kong άφησε τα μαλλιά του να μακρύνουν και φόρεσε κοσμική ενδυμασία. Όταν ήταν απαραίτητο αυτός και μια πρώην Βουδίστρια μοναχή υποδύονταν το παντρεμένο ζευγάρι, μια συνηθισμένη τακτική που χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί για να αποφύγουν τη δίωξη. Η ζωή του ήταν απλή αφού περιπλανώνταν στις αγροτικές μέρες της νότιας Κίνας, εξασκώντας την Κλασσική Ιατρική και παρέχοντας ελεημοσύνη υπό την μεταμφίεση ενός απλού περιπλανώμενου θεραπευτή. Ασκούσε το εσωτερικό του QiGong και τις πολεμικές του τέχνες εντατικά αλλά σε απόλυτη μυστικότητα, μιας και η ανακάλυψη του μπορεί να σήμαινε και θάνατο, και αυτός έκανε οτι μπορούσε μέχρι να ξεσπάσει η καταιγίδα.  Δεν φόρεσε τα ρούχα του μοναχού μέχρι το 1977, τη χρονιά μετά το θάνατο του Προέδρου Mao Ze Dong.

Αυτά τα χρόνια ανταποκρίνονται χονδρικά στο διάστημα που ο Xuan Kong άρχισε να δέχεται νεαρούς μαθητευόμενους, ο πρώτιστος των οποίων ήταν ο Δρ. Jiang Feng, και πέρασε μεγάλο διάστημα μέσα στις επόμενες δεκαετίες διδάσκοντας την επόμενη γενιά καθώς η φήμη του ως ιατρικός ασκούμενος συνέχιζε να μεγαλώνει. Στο μέσο της δεκαετίας του 1990 και ενώ ήταν πάνω από 70 ετών ο Xuan Kong άρχισε να συνοδεύει περιστασιακά τον Δρ. Jiang στα ταξίδια του στις ξένες χώρες, συνεχίζοντας την διαδικασία της μετάδοσης γνώσης από πατέρα σε υιοθετημένο γιο. Το 2004 εγκαταστάθηκε ως ηγούμενος στον Ναό Silver Screen στην περιοχή Little Nine Glories της Επαρχίας Anhui, όπου και πέρασε τα τελευταία του χρόνια πριν να φύγει γαλήνια από αυτόν τον κόσμο τον Οκτώβριο του 2011 στην ηλικία των 91 ετών.

Στα περίπου 70 χρόνια που ασκούσε ιατρική ο μοναχός Xuan Kong έσωσε αμέτρητες ζωές, βελτιώνοντας συχνά την υγεία ασθενών που είχαν θεωρηθεί αθεράπευτοι από άλλους. Σπάνια δεχόταν κάτι παραπάνω από συμβολικές πληρωμές και ότι χρήματα είχε διανέμονταν γρήγορα ως ελεημοσύνη ή κάποιον άλλο αξιόλογο σκοπό. Του άρεσε ιδιαίτερα να συνεισφέρει στην αποκατάσταση παλαιών γεφυρών και περιπτέρων ανάπαυσης – που χρησιμοποιούνταν από αυτούς που ταξιδεύουν στον ανοιχτό δρόμο – και ο Δρ. Jiang εκτιμά ότι ήταν προσωπικά υπεύθυνος για την ανακαίνιση δεκάδων από αυτές τις αρχαίες κατασκευές στις επαρχίες Anhui, Zhejiang και Jiangsu. Ολόκληρη η αξιοθαύμαστη ζωή του ήταν αφοσιωμένη στην ελάφρυνση του πόνου των άλλων και για αυτό ήταν σεβαστός ως «ζωντανός Βούδας» από τους πιστούς Βουδιστές νότια του ποταμού Yangtze.

(Αρχικό κείμενο: Grady Leach. Μετάφραση: Άγγελος Μπαστάκης)